De Gek Gedraaide Wereld

365 dagen zijn voorbij gegaan. Het nieuwe jaartal is 2010 en ook nu weet niemand wat komen zal. Er zijn aanwijzigen maar daar blijft het dan ook bij. De economie zal minder snel herstellen dan sommigen beweren, het klimaat zal zijn destabilisatie verder laten blijken via grillige "uitzonderlijke" weersverschijnselen, sportwedstrijden zullen weer verdiende en onverdiende winnaars voortbrengen, comebacks zullen voor sommigen weer succesvol blijken en voor anderen eindigen in mineur, oorlogen en gewapende conflicten zullen weer losbarsten net als massieve bosbranden, mega-aardbevingen, overstromingen, orkanen en allerlei andere natuurrampen. Weer zal er geleuterd en gepalaverd worden om allerlei onderwerpen (klimaat, olie, kern- en andere energie, binnen- en buitenlandse politiek...) met als enig hoofddoel de eigen macht en status, weer zullen noord en zuid, links en rechts, chinezen en niet-Chinezen, joden en moslims, Amerikanen en andere wereldburgers het niet met elkaar e...

De « klimaattop » in Kopenhagen is zoals verwacht uitgedraaid op een mislukking. Een lege, nietsomvattende eindtekst is het resultaat… een deal om de onderhandelaars geen gezichtsverlies te laten leiden. Al even voorspelbaar als het compleet mislukken van dit CO2-brakende circus was het feit dat China aan de basis ligt ervan. China heeft ergens onderweg besloten om de absolute vijand (het kapitalisme) te vernietigen via diens eigen systeem. Daarom moet voor China alles wijken om het einddoel te bereiken : het verworden tot de absolute wereldheerser via totale controle op de wereldeconomie als grootste economische macht. China heeft lak aan opgelegde milieunormen. De economische groei is absolute prioriteit. De economisch aftakelende V.S. kan hier niks tegen inbrengen, zelfs niet met de politieke superhero Barack Obama. De arme landen roeren zich intussen ook heftig en spreken zelfs van het slechtste akkoord allertijden (cfr. Soedan). Los van de vraag of een dergelijke schurkens...

Dat ecologie en economie niet samengaan (hoewel dit de natte droom blijft van veel idealisten) blijkt nogmaals uit het afvalprobleem en de crisis. De logica dat minder economische activiteit automatisch leidt tot minder productie van rotzooi blijkt nu al uit de in elkaar gezakte Vlaamse afvalberg. Hoe minder economische activiteit, hoe minder productie. Hoe minder productie, hoe minder ontginning en uitputting van allerhande grondstoffen. Hoe minder productie, hoe minder werk. Hoe minder werk, hoe minder consumptie en hoe meer duurzaam-/spaarzaamheid. Hoe minder consumptie en productie, hoe minder afval in het landschap, in de lucht,in de waterlopen en in de zeeën. Kortom, hoe kan men geloofwaardig de “man in de straat” aanmanen tot duurzamer leven, als men aan de andere kant vooral massief die dekselse economie op gang wenst te krijgen ? We moeten als verantwoordelijke burger vooral onze impact op het milieu minimaliseren, maar intussen behandelt de maatschappij de burger dagel...