De vaart der volkeren
Het zalige zomerverlof is in het land. Dit is de tijd waarin mijn directe leefomgeving verwordt tot walhalla van rust en levensruimte. De allesoverheersende zwerm der eenheidskudde verdwijnt dan richting kust of Ardennen en neemt daarbij de kenmerkende megafiles mee. Een andere categorie behoort tot de stam der camping- of autovakantiegangers. Ook hier zijn de geliefde files een trouwe reisgezel. De derde categorie verplaatst zich in gevleugelde bollenbakken en zoekt de zin van het leven op multiculturele stranden, in nachtclubs en gezellige toeristenvallen met gedocumenteerde menukaarten en uitpuilende buffetten, in vakantieliefdes, op teenslippers of tijdens“exclusieve” groepsexcursies. Eén kenmerk blijft hetzelfde ; dit is in een perifere zone van 30 km binnen de eigen landsgrenzen de rustigste periode van het jaar. Wie zich in die zone bevind en de meute mist kan bovendien voluit zijn gang gaan op binnenlandse kuddefestijnen ; Rock Werchter, Gentse Feesten, Tomorrowland, Pukkelpop, Dour, Marktrock... Altijd is er wel ergens een overbevolkt gebeuren "waar je zeker bij moet zijn”. Anderen kunnen dan weer niet weerstaan aan de consumptiedrang dankzij hun vakantiegeld. Dat dient er zo snel mogelijk doorgejaagd, waardoor men zich in de traditionele hersendode toestand naar één of ander gekoelde winkelcentrum begeeft, al dan niet voorafgegaan door een kinderwagen voorzien van "uitzaaing". Het einde van het gezelligste circus van bedrog, de "Tour de France" kondigt de laatste twee weken van de vakantieperiode en haar kenmerkende rust aan. Dra komt de grauwe meute terug en met haar de eenheidskoek vol similaire interesses, vakantieverhalen, blikken vierwielers en de nood aan parkeergelegenheid, saaie hobby’s, weerpraatjes, eigen willetjes en meningen, afgunst, verzuring, jaloezie en achterklap. De zomerkoopjes zijn intussen allang weer afgedragen. Tegen die tijd doet een jaarlijks wederkerende hoeveelheid mislukkelingen een gooi naar een geslaagde tweede zit, terwijl hun geslaagde soortgenoten al dan niet terechtkomen in de treurnis van de arbeidsmarkt. Dan komt ook de (veel te grote) horde postjespakkers en carrièreplanners terug en met hen de politieke onrust. Bij het einde van de heerlijke vakantieperiode gaat ook de blèrende koehandel terug naar school om er, voorzien van K3-schooltas en Plop-potloden te worden klaargestoomd voor het latere consumptiepatroon genaamd “leven”. Aan het eind van de vakantie worden de files weer talrijker aan de kassa’s, bij de broodjesbar, op de snelweg of in de stad en worden de zonnige dagen met vrije terrasplaatsjes stilaan zeldzamer dan parkeergelegenheid. Gelukkig wordt ook de ongevraagde hoeveelheid ongewenst bloot (dat zich bij warme temperaturen als een afzichtelijke blubberige vleesklomp of verlepte slangenhuid door het straatbeeld placht te bewegen) zeldzamer. De stroom stront die ons tegenwoordig voor schandalig veel geld wordt aangesmeerd onder de noemer “festival” is dan aan het eind van zijn zomeragenda en de bevolking kan zich weer klaarmaken voor sociale onrust, stakingen allerhande, gemekker en gezwam over besparingen en 1001 andere idiote onderwerpen. De zomer zal, geheel de niet aflatende klimaatcatastrofe indachtig, weer zeer uitzonderlijk heet en droog zijn geweest, maar niemand die zich daar druk om zal hebben gemaakt. Tegen dan hangt het volk op zondag weer voor de kijkdoos om er naar, godbetert, veldrijden of het debiele voetbal te staren. Maar nu nog niet, nog heel even niet. Nu is de zomervakantie nog volop aan de gang en dendert de toeristenstroom aan sneltreinvaart door Europa en omstreken. Ik laat deze vaart der volkeren graag aan mij voorbij gaan. Leve de uitgestrekte ruimte, het reisgids-vrije bestaan, leve de ruige natuur zonder al te veel mensjes. Ik verlaat het overspoelde land wel in tegenovergestelde richting en op tegenovergesteld tijdstip. Leven doe ik enkel op intense wijze, los van de vaart der volkeren... tegen de stroom in.
