Redder van de wereld
Vandaag is een historische dag, en hoewel deze term door de vermalijde media tegenwoordig quasi dagelijks wordt gebruikt, lijkt deze stelling me niet overdreven. De amerikanen hebben gekozen. Hier in Europa worden we overstelpt door beelden van over-enthousiaste (vooral zwarte) amerikanen. De aangekondigde, en massaal verwachte 'change' heeft bij elk van deze overgelukkige individuen een heel eigen invulling, die helaas niet echt strookt met de rationele realiteit. Voor velen is de Obama-keuze en de hieraan gekoppelde hoop enkele gefocust op hun eigen leven. De verandering waarop ze hopen, is er één waarbij Obama hun leventje compleet veranderd door te zorgen voor de zaken waar ze heel erg op watertanden. Meer werk, meer geld, meer levensluxe, meer goedkope consumptie, meer ziekenzorg, meer rechten allerhande, meer dit meer dat. Helaas is Obama geen Messias, geen superheld, geen God. Waarheid is, dat hij enkel kan zorgen dat de kans op een beter Amerika iets groter wordt en dat hij moeilijk slechter kan presteren dan zijn voorganger. Waarheid is tevens, dat hij heel binnenkort al snel veel van zijn (vooral) economische beloftes zal moeten terugdraaien om dat hij deze simpelweg niet kan waarmaken. Dat het volk belogen wil worden is helaas een waarheid als een klok. De eerste 2 jaren van de Obama-administratie worden jaren tijdens welke het grootste deel van de gemaakte verkiezingsbeloften niet kunnen worden nagekomen omdat Obama een gigantische sociale, militaire en vooral economische puinhoop erft. De staatschuld is een primeur. Wie vandaag hysterisch "Oh my God !" staat te schreeuwen in de straten van pakweg Chicago, wordt binnenkort waarschijnlijk één der potentiële (al snel opduikende) teleurgestelde tegenstanders. Veel van deze mensjes beseffen nog steeds te weinig dat ze als enige kunnen instaan voor het veranderen van hun eigen leventje. Door minder te consumeren, door minder te lenen, door minder oorlogszuchtig en olie verslaafd te zijn, door meer culturele bagage aan te leren, door te leren kijken naar de wereld buiten die van de V.S., door zich meer te spiegelen aan een eenvoudig franjeloos bestaan ipv aan alle veel te vaak bewonderde en bewierookte Hollywood en MTV-figuren... Amerika koos voor een ommekeer, weg van de puinhoop van 8 jaar Republikeins Bush-bestuur. Echter, deze puinhoop is onstaan dankzij een democratisch gekozen regering. De mekkeraars die vandaag ontevreden het gat in hun geldbeugel vervloeken en berooid hun frustratie hebben vertaald in een stem voor verandering, hebben voor een deel de situatie te danken aan hun eigen democratische keuze... 4 jaar terug. Toen is de gevestigde macht herkozen. Dat veegt niet alleen de onterechte verkiezingsoverwinning van 2000 van de kaart, het bevestigd bovendien dat de bevolking van dit land vaak niet snugger en vooral zeer zelfingenomen blijkt. Wie op de kachel gaat zitten, neemt het risico van een verbrande kont er best bij. Achteraf komen mekkeren dat niemand had verteld dat dit pijnlijk kon zijn, is dom. Een pak mensjes die vandaag "Hurray" schreeuwen zullen dit niet vatten en vanaf volgend jaar zal de populariteit van de redder des vaderlands, de opper-goeroe der verandering, alweer aanzienlijk afnemen. Eén zaak is alvast zeker : Gelukkig is de nieuwe amerikaanse president Barack Obama en niet zijn Republikeinse tegenhanger. Helaas zal de populariteit van de man nooit hoger reiken dan vandaag. De grootste klimaatplannen worden sneller van tafel geveegd dan de ergste milieu-barbaar mag verhopen. Het klimaat zelf ligt er niet wakker van en de rijke westerling... die lult verder over zijn pensioen, zijn arbeidsrechten, zijn geld, de beurs en de koopkracht. In de eindeloze en miljarden jaren oude stilte van het heelal, draait het zieke blauwe bolletjes intussen geruisloos verder... ook al is de wereld vandaag schijnbaar veranderd.
