Ik verhuis
Waar de seizoenen nog voelbaar zijn en 't gras heen en weer wiegt in de wind.Waar de vlam dient aangewakkerd in de stoof en 't hout en de kolen opgeslagen voor de winter komt.Waar de stormen in de herfst hun guurste streken tonen en 't zonneke in de lente op z'n vrolijkst schijnt.Waar 't beekske lustig stroomt en 't venster over verre velden kijkt. Waar de onweders weergalmen tussen de heuvels en de postbode nog een fakteurken is.Waar de kleigrond 't wint van asfalt en beton en de politie nog champetter is.Waar alle kiekens scharelkippen zijn en internet nog zeldzaam is.Waar de velden zich eindeloos strekken en de boer zich van een goede oogst vergewist. Waar de mensen rode kaaksken krijgen van gezonde buitenlucht en 't leven trager vordert. Waar de koeien en de schapen in de winter de wei verlaten en de krekels in de zomer ronken in 't lover.Waar verkwikkend in de schemering van 't avonduur, de dreupel opwarmt en de koper blinkt in de gloed van 't vuur.Waar het rustig toeven is, weg van de zotgedraaide stad en al z'n consumenten. Daar is 't waar ik ga wonen, in een veld waar den automobiel eerder zeldzaam en de velo veelal aanwezig is.Daar gaat 't leven net iets trager, is er minder haast en zijn er minder auto's, minder mensen.Daar is 't waar ik ga leven in een huis zonder al te veel complimenten, ergens in 't land dat door Rosalie Loveling zo schoon beschreven is.Met wat pijn in hart laat ik het Westen van Vlaanderen voor wat het is, maar 'k blijf er komen dus is 't al bij al geen groot gemis.
