We feed the World / Let's make Money
De Oostenrijkse documentairemaker Erwin Wagenhofer bracht in 2009 de film "Let's make money" uit. De film laat heel precies zien wat de logica is van het systeem dat ons de huidige financieel-economische crisis heeft bezorgd. De film geeft een goed overzicht van de mondialisering. Aziatische fabrieken waar de concurrentiestrijd wordt gevoerd op de rug van uitgebuite arbeiders, afrikaanse boeren die honger lijden vanwege amerikaanse subsidies voor katoenproducenten, hebzuchtige blanken die uitleggen waarom overheden een hinderpaal vormen als ze ondernemingen in de weg staan, maar nodig zijn om het loon van het "klootjesvolk" te bevriezen. Fiscale paradijzen waar men hartelijk lacht met de zogenaamde pogingen om een eind te maken aan kapitaalvlucht en belastingfraude. In deze door geld vergiftigde gekgedraaide wereld is iedereen afhankelijk geworden van iedereen. Deze "mondiale crisis" is ontstaan in de V.S. en heeft zware gevolgen voor de rest van de wereld. Als resultaat zien armere Afrikanen de investeringen slinken. Er is minder export, minder geld dat migranten naar hun families sturen en binnenkort ook minder "ontwikkelingshulp". Dat al deze verminderde geldstromen leiden tot minder consumptie kan alleen maar goed zijn voor het al te zwaar geteisterde milieu. De ecologie juicht de stagnering van de grenzeloze hebzucht (in alle lagen van de wereldbevolking) ongetwijfeld toe. Helaas stellen we vast dat alle aandacht en geld, dat nodig is om de precaire gezondheidstoestand van onze planeet bij sturen, nu wordt gebruikt in het heraanzwengelen van de productie/consumptie-machine en de daaraan gekoppelde ratrace. De armste aardbewoners ondervinden het uiteraard het meest ; ondertussen blijft het kapitaal wegvloeien uit de derde wereld. In 2007 was de netto transfer van arme naar rijke landen, dit is het verschil tussen wat arme landen krijgen aan nieuwe leningen en giften, enerzijds, en de aflossing van hun schuldenlast, anderzijds,18,9 miljard Dollar. Voor de periode van 1985 tot 2007 bedroeg die netto transfer 759 miljard Dollar. De landen van zwart Afrika hebben een totale buitenlandse schuldenlast van 130 miljard Dollar. Maar de Afrikaanse elite heeft voor 230 miljard Dollar deposito’s bij banken in het Noorden. Door de vrijhandelssystemen die arme landen moeten accepteren, gaan miljarden Dollar verloren aan importrechten.Het totale bedrag dat arme landen aan hun begroting zien ontsnappen, door de schuldenlast, door verlies aan importrechten, door kapitaalvlucht en belastingontwijking wordt geraamd op jaarlijks 1350 miljard Dollar. Daar stond in 2008 een totaal bedrag van 119,8 miljard Dollar tegenover aan officiële ontwikkelingshulp. Meer dan één miljard mensen lijdt honger. De helft van de bevolking in ontwikkelingslanden leeft onder de armoedegrens van 2 Dollar per dag. De helft van de beroepsbevolking bestaat uit werkende armen die minder dan 2 Dollar per dag verdienen. De rijke landen beloven dan om op een periode van vijfentwintig jaar de extreme armoede – de armoede waaraan men sterft – met de helft te verminderen. We weten al lang dat dit streefdoel niet zal worden gehaald. Hoe cynisch kan men zijn ? De ontwikkelingshulp van de afgelopen 49 jaar bedraagt precies 11 % van het bedrag dat in één jaar aan de redding van de banken werd besteed.Dit is geen pleidooi tegen de mondialisering. Dit is geen pleidooi tegen internationale handel. Dit is wel een pleidooi voor een andere regulering die de logica van het systeem kan veranderen. Want zoals de ex-voorzitter van de Wereldbank, James Wolfensohn, het zei: “At the level of people, this system doesn’t work”. Maar veranderingen worden slechts met mondjesmaat doorgevoerd.Er was een bijeenkomst van de G20, een ILO-conferentie voor een mondiaal banenplan, een VN-bijeenkomst van de G-192 en binnenkort gaat de G8 bij Berlusconi op de koffie. Telkens opnieuw staan de rijke landen op de rem.We staan nochtans met de rug tegen de muur. We stevenen af op een wereldwijde sociale en ecologische crisis. Alle alternatieven die nodig zijn om nog erger te vermijden zijn al lang bekend. Een strijd tegen de groeiende ongelijkheid en een drastische vermindering van onze ecologische voetafdruk zijn twee noodzakelijke elementen.Het jongste World Wealth Report toont aan dat de rijken vandaag ook grof geld verliezen in deze crisis. Er zijn nog ‘slechts’ 8,6 miljoen mensen met meer dan 1 miljoen Dollar aan belegbare financiële activa. Na de hebzucht en de ontzaglijke concentratie van rijkdom van de afgelopen decennia is het een magere troost. Wie wil begrijpen hoe dit alles precies is kunnen gebeuren, de groei van de rijkdom en de groei van de armoede, kijkt best naar "Let's make money". In het eerder (2006) uitgebrachte "We Feed the World" houdt de Oostenrijkse documentairemaker Erwin Wagenhofer de voedselindustrie tegen het licht. De almaar groeiende macht van de multinationals concurreert de kleine boeren en producenten uit de markt, wat leidt tot de meest bizarre situaties. In Brazilië bijvoorbeeld sneuvelt regenwoud om soja te kweken - hoewel de grond er niet geschikt voor is - om in Europa kuikens vet te metsen. Wist u trouwens dat er elke dag voldoende voedsel wordt geproduceerd voor 12 miljard mensen, en dat er toch 100.000 mensen - per dag - van de honger omkomen ? (Bron : F. Mestrum)
