De laatste schoonheid
Click the globe
Bijzondere mensen in de gek gedraaide wereld
Kijk hier naar het verhaal van deze bijzondere mensen : Lowieke Luyten uit Vessem en Egbert, de eilandwachter van Rottumerplaat.
Populaire posts van deze blog
Misantroop
Een misantroop wantrouwt, volgens wetenschappelijk omschrijving, op onverbeterlijke wijze "de mensen" en combineert dat met een kritische (lees veelal pessimistische) visie op de samenleving. Zou ik in mijn streven naar alleen zijn misantropische trekjes hebben ? Indien ik de standaardomschrijving van een misontroop op mezelf reflecteer kom ik tot volgende vaststelling. Ik ben heel humaan en vertoon sociaal gedrag en ben dus niet per sé asociaal of het tegenovergestelde van een humanist. Alleen overvalt mij vaak de hunker naar afzondering van de samenleving, uitgelokt door desillusie en een ongeloof in de mogelijkheid van mensen om op harmonieuze wijze met elkaar en met de natuur om te gaan. Soms is het mijn wens een heremiet te zijn, levend met een minimum aan benodigdheden. Alle andere levende wezens kennen geen andere manier van leven. Het armoede-percentage bij alle andere levende aardwezens schijnt nul te zijn... Waarschijnlijk is deze hunker en dit gedrag een gevolg...
In de luwte van de snelweg...
Evert leefde ergens op de Veluwe op zijn boerderijtje, dat ingeklemd was komen te liggen tussen het beton van autowegen, letterlijk in de luwte van de snelweg, waar duizenden automobilisten hem dagelijks voorbijraasden zonder dat te weten. Het leven van Evert aan de Baron Van Nagellstraat tussen Barnevelt en Voorthuizen bij de oprit Amersfoort van de A1 (NL), ging gewoon verder zoals het dat altijd had gedaan. Hij was een uniek mens die, midden in een consumptieve wereld, zichzelf en zijn sobere familietraditie trouw bleef. In de goede zin van het woord: eigenzinnig. Hij leefde zoals zijn ouders leefden, zonder luxe en verspilling. Hij kende het woord recycling niet, maar paste het alle dagen toe. De orde van de jaargetijden, van de dagen van de week en de uren van de dag, bepaalde zijn levensritme. Hij leefde volgens de natuur in ‘Evert stond niet naast de maatschappij, maar deed niet mee aan de consumptiemaatschappij.’Zo’n vijftien jaar lang ontmoette de fotograaf Evert Bouw op zijn...