Schaven aan het landschap van de toekomst
Er is een nieuw tijdperk voor olie aangebroken. We moeten op steeds meer afgelegen plaatsen gaan boren en we gaan ook steeds dieper. De gevolgen voor het milieu zijn enorm. Van het noordpoolgebied tot in Brazilië. En op die Noordpool zijn de hoofdrolspelers zelfs klaar voor een militaire strijd. De Atlantische Oceaan lijkt voor de Braziliaanse kust oneindig diep. Bijna 2.000 meter ligt er tussen de zeespiegel en de bodem. Daaronder ligt nog 1.500 meter gesteente. Maar dan bereiken we een olievoorraad die vergelijkbaar is met Koeweit. "Een geschenk van God", noemde de voormalige Braziliaanse president Luiz Inacio Lula da Silva het. Alleen is het de vraag of het wel verantwoord is om naar deze olie te boren. De olieramp in de Golf van Mexico was een akelige kennismaking met wat er kan gebeuren als het fout gaat. Toen had BP al maanden nodig om de situatie onder controle te krijgen. Op een diepte als deze voor de kust van Brazilië zou het nog een stuk lastiger worden.Maar zelfs die Braziliaanse goudmijn is niet voldoende om aan onze noden te voldoen. Hoewel de economie blijft slabakken, neemt de vraag naar olie nog dagelijks toe. Olielanden als Rusland, Iran en Koeweit kunnen niet meer volgen. De olieboringen in Brazilië zijn echter de gevaarlijkste die de olie-industrie ooit ondernomen heeft. En daar betalen ook wij de prijs voor. De olieprijzen hebben altijd een opwaartse trend gekend, al is het maar omdat we nu eenmaal niet zonder olie kunnen. Nog niet zo lang geleden maakten we ons zorgen over de slinkende olievoorraad. Maar de nieuwe olie heeft de gaten gevuld. In Canada vormen de teerzanden een belangrijke bron. En voor de VS is Canada een betrouwbaardere leverancier dan Saoedi-Arabië. En natuurlijk wordt er naar het noordpoolgebied gekeken waar door de opwarming van het klimaat plaatsen bereikbaar worden die vroeger geïsoleerd waren. Dat de teerzanden in Canada een erg vervuilend goedje vormen, is intussen geen geheim meer.
Teerzanden zijn afzettingen van zand, klei, water en bitumen. De bitumen, die tot olieproducten verwerkt kunnen worden, zijn door de hoge prijzen op de oliemarkten een interessant alternatief voor aardolie geworden. Er bestaat geen twijfel over de verwoestende gevolgen voor het milieu. De ontginning van teerzanden veroorzaakt enorme milieup...roblemen: grote landoppervlakten worden ontgonnen, oerbossen worden gekapt, risico op meren vol gifig afval, er is een verhoogd waterverbruik en de exploitatie veroorzaakt een verhoogde emissie van broeikasgassen en verspreiding van giftige stoffen. Voor de winning van een vat ruwe olie is 0,5 - 0,65 vat olie nodig. De uitstoot van broeikasgas is voor een effectief gewonnen vat olie dus ruim 1,5 maal zo groot. In 2008 wordt er voor elk vat olie dat wordt geproduceerd circa 80 kg broeikasgas uitgestoten. Voor de winning van een vat olie is daarnaast nog 300 tot 600 liter water nodig. Gebrek aan voldoende water en arbeidskrachten vormen belangrijke logistieke problemen. In Canada begon de productie van teerzanden na de oliecrisis van 1973. In 2005 is de snel stijgende productie meer dan een miljoen vaten per dag; bijna de helft van de totale Canadese olieproductie. Met de huidige ontginning in dagbouw bedragen de economisch exploiteerbare reserves ongeveer 178 miljard vaten volgens de National Energy Board of Canada; dit is vergelijkbaar met de oliereserves van Saoedi-Arabië. De productiekosten bedragen 36 tot 40 US$ per vat in 2008. Venezuela produceert ongeveer 500.000 vaten per dag. Teerzanden zullen wellicht een steeds belangrijker aandeel in de wereldolieproductie vormen. In-situ technieken kunnen de economisch exploiteerbare reserves nog flink opdrijven. Canada verwacht tegen 2025 een productie van meer dan 4 miljoen vaten per dag.
De toekomst van de miljoenen hectares maagdelijke bossen van Alberta is bezegeld...
Gelukkig behoor ik tot de uitstervende generatie die de ongerpte schoonheid op de valreep nog zal aanschouwen... Voor wij na mijn generatie komt ; wrong era kids !
De verwoestende gevolgen van een razendsnel uitdeinende landschappelijke kanker kan U via sattelietbeelden zelf bewonderen : 57°01'47.79" N 111°35'04.51" W
Copy + paste naar Google Earth.
Maar wat dreigt er rond de Noordpool te gebeuren? Verschillende landen zijn aan een 'Koude' Oorlog begonnen om de rijkdom onder het ijs op te eisen. Voor militaire leiders is de klimaatverandering al lang geen zorg meer, het draait enkel nog om die nieuwe oliebron die ironisch genoeg door onze CO2-uitstoot beschikbaar dreigt te worden. Vorige maand hield Noorwegen een heuse militaire oefening met 16.300 soldaten uit veertien landen. Vijf Noren kwamen om het leven toen hun vliegtuig nabij de hoogste berg van Zweden neerstortte. Vorige week kwamen de acht poollanden - Canada, de Verenigde Staten, Rusland, IJsland, Denemarken, Zweden, Noorwegen en Finland - nog samen in een Canadese militaire basis om de beveiliging van de regio te bespreken.Niet dat er binnenkort een gewapend conflict op de Noordpool zal uitbreken, maar de toenemende activiteit in de regio maakt controle noodzakelijk. Volgens voorspellingen zou er tegen 2030 een vaarroute naar het ooit onbereikbare ijs beschikbaar worden. Voor de poollanden landen staat er veel op het spel. De Verenigde Staten hebben hun militaire budget serieus zien slinken door operaties in Irak en Afghanistan, maar het land beschikt over een indrukwekkende vloot duikboten die maandenlang onder water kunnen blijven. Rusland heeft zichzelf als de meest agressieve kandidaat opgeworpen, aangezien het land voor een derde boven de poolcirkel ligt. Sinds 1990 zou Rusland volgens de Canadese professor Rob Huebert veel geïnvesteerd hebben in de militaire mogelijkheden in het poolgebied. Noorwegen, Denemarken en Canada hebben daarom hun militaire trainingen hervat, een stap die ze sinds de val van de Sovjet-Unie en het einde van de Koude Oorlog niet meer ondernomen hebben. "Een volledige oceaanregio, die vroeger afgesloten was, opent zich nu voor de rest van de wereld".
