Nu de rente op Spaanse leningen is opgelopen tot een hallucinante 7.5 %, lijkt het definitieve einde van de Europese eenheidsdroom een feit. De snelheid waarmee de financiële ineenstorting van het westers kapitalistische systeem plaatsvindt, verrast zelfs de vermaardste specialisten ter zake.
Momenteel stapelen de problemen zich razendsnel op in Spanje, Portugal, Malta en Italië en lijkt het Griekse drama het topje van een gigantische ijsberg. De gevolgen laten zich raden. Een nieuwe wereldcrisis, sociale onlusten, groeiende westerse armoede, chaos en geweld dienen zich aan. De nabije toekomst is aan de sterkste. Het enige wat deze financiële Europese crisis nog kunnen inperken zijn snelle, efficiënte en vergaande maatregelen. Echter, steeds opnieuw blijken dergelijke maatregelen een tijdelijk doekje voor het verdere bloeden. De opgebouwde westerse welvaart zal stillaan plaats maken voor vervallen glorie, verlaten steden, verkrotting, groeiend geweld, wetteloosheid en verloren normen en waarden. Waar ooit natuurschoon en een wereld in balans plaats moest ruimen voor asfalt, beton, glas, staal en aluminium, zullen ruïnes rijzen, waarbij de hel op een paradijs zal lijken. De gevolgen van de onbegrensde en ondoordachte vernietiging van onze planeet om dit tijdelijke paradijs van hebberigheid op te bouwen zullen des te groter zijn. Steeds sneller warmt intussen het klimaat op, steeds extremer worden de gevolgen van de menselijke ontregeling der natuurlijke balansen. Complete biotopen zijn uitgeput, vergiftigd, geplunderd, vernietigd. Een complete atmosfeer en diens klimatologische systemen zijn onomkeerbaar beschadigd. Miljoenen mensen gaan in de toekomst permanent gebukt onder de dreiging van woeste orkanen, overstromingen, bosbranden, massieve bevolkingsmigraties, onomkeerbare droogtes en permanent verdwijnende arctische biotopen. Voor de voedselvoorziening is “the point of no return” reeds bereikt. Daar waar we met 7.2 miljard etende mensen (2012) de aardse productiecapaciteit reeds zwaar onder druk zetten, is deze productiemotor door ongebreidelde ontginning ontploft. De capaciteit neemt dramatisch snel af en de wereldpopulatie blijft explosief groeien. In een heel nabije toekomst zal onze planeet te kampen krijgen met nooit geziene voedseltekorten. We krijgen binnenkort een voorsmaakje van hoe de grimmige toekomst er dreigt uit te zien. Door de extreme droogte in de VS en de hevige overstromingen in Rusland en Groot-Brittannië breekt dit najaar een wereldwijde voedselcrisis uit. In de verschillende werelddelen mislukken op dit ogenblik op massieve schaal graan- en andere oogsten. De prijzen van graan, maïs en soja exploderen. Maïs is 50 procent duurder geworden, tarwe 30, en soja bijna 20 procent.
Experts vergelijken de actuele situatie met die in 2008, toen een wereldwijde dip in de voedselproductie leidde tot honger, politieke instabiliteit en sociale onrust in zowel ontwikkelingslanden als in wat meer ontwikkelde landen. Vijfenzeventig miljoen mensen leden toen honger. Het staat vast dat een nieuw voedseltekort nu nog meer schade zal aanrichten dan vier jaar geleden. Door de economische spanningen blijft de armoede wereldwijd stijgen. De politieke toestand in het Midden-Oosten blijft explosief en in verschillende Afrikaanse landen is de hongersnood nu al een feit. Dit in combinatie met een al aanwezige voedselschaarste door o.a. overbevolking vormt een explosieve cocktail. De mislukte oogsten in combinatie met speculatie, zullen de prijzen laten exploderen met nog meer armoede, escalerend geweld en politieke instabiliteit tot gevolg. Bij de eerdere voedselcrisis (die de basis vormde voor de hongerige Arabische lente) stockeerden verschillende landen plots hun oogsten of limiteerden ze hun export, waardoor andere landen onverwacht in de problemen verzeilden. Dit moet door de politieke wereldleiders absoluut in de kiem worden gesmoord, net als de waanzin van biobrandstof. Voedsel bij schaarste verbranden is voor de menselijke ethiek nl. waanzin. Voor de liefhebbers van een niet-ethische (en dus natuurlijke) samenleving zou men kunnen stellen dat biobrandstoffen en voedselspeculatie een goede zaak zijn. Het verminderd (tijdelijk) de menselijke bevolkingsbom en maakt de rijken rijker. Het valt te vrezen dat dit de uiteindelijke keuze wordt van de politieke leiders. Daarom blijft de regulering van de financiële markten uit. Na het debacle van de wereldwijde financiële crisis kon men even hopen maar dat blijkt nu alweer ijdele hoop te zijn geweest. Speculanten liggen al te vaak aan de basis van de afgronden waarin landen zich in het nabije verleden hebben gestort en elke crisis geeft opportuniteiten. De politieke leiders zijn immers nooit meer dan marionetten van het grootkapitaal. Men zette zich schrap.
