Jeugd en verwendheid

September 2013 – Het nieuwe academiejaar is gestart.  Jaarlijks valt eenzelfde groeiende trend waar te nemen.  Steeds meer samentroepende jongeren bij frituur- en andere snackbars en een uit zijn voegen barstende hoeveelheid auto’s langs de wegen en op de overvolle parkings rond de campus.  Ooit, in een ver verleden, toen alles veel beter was en de dieren nog konden praten, kwam de meerderheid der studenten te voet of met de fiets.  Vandaag beschermt de milieuvriendelijke rammelbak de tere zieltjes van al teveel regen, wind en potentiële vermoeidheid door al teveel inspanning.  De ene in een overjaarse tweedehands, de andere (nog erger) in een patserige luxebak, die meer waard is dan de som der levensdagen van de bestuurder.  De perfect gestyleerde kleding (zoals de media het opdragen), de smartphone in de hand, de hippe gedragscodes slaafs volgend, klagend en zagend over hoe zwaar studentenleven wel kan zijn en hoe hoog de collegegelden en  cursusprijzen kunnen oplopen.  Perfect gekneed door marketeers, verworden tot slaafs koopvee dat alles van vanzelfsprekend vindt en dat niet eens meer onder ogen ziet, laat staan er tegen in opstand komt.  Studies in het verre buitenland (vanwaar het plotse onmiskenbare nut ???), studentenkamers die eruit zien als luxeappartement, laptops, tablets, smartphones en andere zooi meedragende om hierop in het beste geval de ecologische transitie te bestuderen…  het hoort er allemaal bij.
Werkgevers hebben er deze dagen ook de mond vol van : “de verwende generatie”.  Alles  vanzelfsprekend, niks meer bijzonder. Betweterig, zelfingenomen, lui, egocentrisch, veel te mondig zonder nood aan onderbouwd discours en al te vaak verslaafd aan consumptiegoederen zonder normbesef.   De door dit jeugdig potentieel voorgelegde eisen zijn helemaal in de lijn van hun luxueuze leventje.  Eenmaal op de arbeidsmarkt blinken ze uit in onrealistische verwachtingen,  gekenmerkt door allerhande eisen (startsalaris, extra voordelen) welke totaal niet overeenstemmen met hun capaciteiten en productiviteit. 

De jonge generaties trekken momenteel voordeel uit hun beperkte aantal.  De vergrijzing zorgt er even voor dat ze dit voordeel kunnen maximaliseren, dit in tegenstelling met de babyboomers, die wel met een ruime arbeidsmarkt geconfronteerd.  Deze babyboomers betaalden fors mee aan sociale- en pensioenpremies allerhande en zullen hiervan veelal niet kunnen profiteren als zij daar in de toekomst ooit een beroep op zullen doen. Echter, er staat de verwende, ongeharde huidige, jonge, generaties nog een zeer onaangename koude douche te wachten. De vergrijzing kondigt zich op explosieve wijze aan.  Hiervoor zal de huidige jonge generatie uiteindelijk toch de premies voor de pensioenen en stijgende ziektekosten van een steeds toenemend aantal ouderen dienen op te brengen.  Een ander koude douche is die van de snel voortschrijdende globalisering. Werkgevers zullen steeds meer genoodzaakt zijn om loon naar prestatie te betalen. Dit betekent dat zij ofwel werknemers uit Oost-Europa of Azië zullen aantrekken die harder werken en gemotiveerder zijn, ofwel dat zij gedwongen zijn om hun fabrieken of kantoren naar het buitenland te brengen (’offshoring’).  De jongere generatie die dacht zijn salaris niet door een hogere productiviteit te moeten verdienen, maakt zichzelf uiteindelijk overbodig. Bijkomde factoren binnen de dynamiek van de toekomst zijn in dat verband niet eens in te schatten (economische collapses, massieve milieumigratie, bevolkingsexplosie).  De ruggengraat die voor “zware” tijden onontbeerlijk is, blijkt dan afwezig bij de luxejeugd van nu.  Helaas is dergelijke taaiheid en levensleer  onvindbaar op het internet… zelfs niet via de modernste 4G-smartphone.  De nieuwe wereld wordt met de dag minder mooi, harder, platter en gevulder met concurrenten aller lande.  Welkom !