De boeren en hun landeigenaar
Nog even en de over-gemediatiseerde opwinding van een Amerikaanse keizer van de macht die op bezoek komt, is weer voorbij. Zelfs een media-vluchteling als ik ontvlucht de heisa niet. Mijn dagelijkse werkroute wordt zelfs helemaal onderbroken. God (of iets gelijkaardigs) is in het land en de kruimels die we zijn moeten het weten. Helemaal trouw blijvende aan ons imago van miezerig, bejaard en oubollige klein keutelland, gaat de meute grotendeels op in een ommetje van ’s werelds machtigste, als ware het de Messias zelve (al is ook die zijn bestaan bedenkelijk). Het reizende circus, de adoratie door de dwaze kudde en de arrogante vanzelfsprekendheid omtrent hoe het bezoek wordt geregeld, doet bij elk nadenkend mens de wenkbrauwen fronsen. In lang vervlogen tijden, toen kippen nog konden praten en men van over de grote oceaan hatelijke primaten in pak met de titel van P.O.T.U.S.O.A. liet overkomen, bracht dat zo nu en dan tegenbetogers op de been. Sedert 2008 is God echter aan de macht i