De Gek Gedraaide Wereld

Hoeft het nog gezegd ?  De steeds verder groeiende wereldbevolking wordt vertaald in een steeds chaotischer wordende (politieke, economische, ecologische, religieuze, demografische...) dynamiek.  Een voorbeeld is de gigantische aardbevingsramp in Japan.  De schaal hiervan is dermate hallucinant, dat de gevolgen ervan reeds lang de saaiheid van zijn berichtgeving hebben geactiveerd.  Een bedenkelijke militaire interventie, om niet nader verduidelijkte redenen, in Libië, of nog stompzinniger, de dood van een ijsbeer in een dierentuin, boeit meer en verkoopt dus beter.  Wie echter rationeel bedenkt wat zich momenteel in Japan afspeelt, beseft dat dit klein bier kan zijn bij wat onze verwoeste wereld te wachten staat in de (nabije ?) toekomst.  Het feit dat de situatie nu reeds compleet uit de hand loopt zegt alles over hoe korte termijnvisie gekoppeld aan machtswellust, inhaligheid en opportunisme dramatische gevolgen kan hebben.  We zijn dermate gevorderd in het straffeloos verwoesten

Het sterftecijfer bij dolfijnen in de Golf van Mexico als gevolg van de enorme olievlek veroorzaakt door het lekkende olieplatform Deepwater Horizon ligt zeker vijftig keer hoger dan tot nu werd toegegeven. Bij andere diersoorten, zoals zeeschildpadden, zou het zelfs 250 keer hoger liggen. Dat blijkt uit een nieuw grootschalig onderzoek van Amerikaanse en Canadese marinebiologen. Ze zeggen dat er in de eerste drie maanden van 2011 alleen al 6.500 dolfijnen zijn gestorven door de gevolgen van de rampzalige milieuverontreiniging, waarvan het merendeel jonge of pasgeboren dolfijntjes. Het aanspoelen van 20 pasgeboren dode dolfijntjes op een drukbezocht strand in Mississippi in amper twee weken tijd was al een indicatie dat er iets grondig mis is met de dolfijnenpopulatie in de Golf van Mexico. Een team van Amerikaanse en Canadese marinebiologen hebben nu een maand lang onderzocht hoe het zit met de populatie en komen tot de conclusie dat er een massale sterfte is, vooral bij pasgeboren do

Het afwasteiltje heeft zijn toekomst achter zich. Want hoe zuinig u ook bent met water en energie, van een vaatwasser kunt u het nooit winnen. De Spanjaard draaide de kraan open, en pas 447 liter water later beschouwde hij de afwas als gedaan. Veel beter deed de Brit: die had slechts veertien liter water nodig om eenzelfde vuile vaat schoon te krijgen. Maar ook dan nog moest hij het afleggen tegen het water dat een moderne vaatwasmachine verbruikte: amper tien liter. De mens kan het niet meer winnen van de machine, zo blijkt uit onderzoek van de universiteit van Bonn, als het om duurzaam afwassen gaat. In het International Journal of Consumer Studies presenteren onderzoekers van de universiteit een vergelijking tussen de afwasgebruiken in zeven Europese landen met als conclusie: met de hand de afwas doen is passé. Rainer Stamminger nam de proef op de som met 113 Europeanen uit tien Europese landen, die in het laboratorium een standaard-vaat van twaalf couverts mochten komen afwassen,

Evert leefde ergens op de Veluwe op zijn boerderijtje, dat ingeklemd was komen te liggen tussen het beton van autowegen, letterlijk in de luwte van de snelweg, waar duizenden automobilisten hem dagelijks voorbijraasden zonder dat te weten. Het leven van Evert aan de Baron Van Nagellstraat tussen Barnevelt en Voorthuizen bij de oprit Amersfoort van de A1 (NL), ging gewoon verder zoals het dat altijd had gedaan. Hij was een uniek mens die, midden in een consumptieve wereld, zichzelf en zijn sobere familietraditie trouw bleef. In de goede zin van het woord: eigenzinnig. Hij leefde zoals zijn ouders leefden, zonder luxe en verspilling. Hij kende het woord recycling niet, maar paste het alle dagen toe. De orde van de jaargetijden, van de dagen van de week en de uren van de dag, bepaalde zijn levensritme. Hij leefde volgens de natuur in ‘Evert stond niet naast de maatschappij, maar deed niet mee aan de consumptiemaatschappij.’Zo’n vijftien jaar lang ontmoette de fotograaf Evert Bouw op zijn