De Gek Gedraaide Wereld

September 2013 – Het nieuwe academiejaar is gestart.   Jaarlijks valt eenzelfde groeiende trend waar te nemen.   Steeds meer samentroepende jongeren bij frituur- en andere snackbars en een uit zijn voegen barstende hoeveelheid auto’s langs de wegen en op de overvolle parkings rond de campus.   Ooit, in een ver verleden, toen alles veel beter was en de dieren nog konden praten, kwam de meerderheid der studenten te voet of met de fiets.   Vandaag beschermt de milieuvriendelijke rammelbak de tere zieltjes van al teveel regen, wind en potentiële vermoeidheid door al teveel inspanning.   De ene in een overjaarse tweedehands, de andere (nog erger) in een patserige luxebak, die meer waard is dan de som der levensdagen van de bestuurder.   De perfect gestyleerde kleding (zoals de media het opdragen), de smartphone in de hand, de hippe gedragscodes slaafs volgend, klagend en zagend over hoe zwaar studentenleven wel kan zijn en hoe hoog de collegegelden en   cursusprijzen kunnen oplopen.   Pe

Tegenwoordig veert het economische nieuws weer op en gloeit er weer een positief schijnsel in de onheilspellende duisternis.  Zou het kunnen dat het einde van de economische de crisis stillaan in zicht komt ?  Zou het kunnen dat wij met zijn allen, de banken en industrie op kop, helemaal niks van die crisis hebben geleerd ?  Zou het kunnen dat we onverstoord verder razen naar de de catastrofale gevolgen van de hebzucht en de drang naar groei. Misschien is er wel helemaal niks vernaderd na 5 jaar kommer en kwel.  Het valt te vrezen dat de waanzin van de overvloed nog steeds zijn grenzen niet kent.  De kuddegeest kweekt idiotie en met zijn allen zijn we de kudde.

Een pas verschenen absolute must voor elk nadenkend mens... To the point, zonder franjes en vooral... niet langer ontkennend. Of hoe misantropische analyse niet langer een vrije keuze blijkt.

Voelt U het ook ? Sluimerend begon het rond 15 augustus. Het kwam pas goed op dreef op 2 september en piekt rond 1 oktober : de aloude vertrouwde vaart der volkeren, de ratrace. Weldra duiken termen weer op waar je sedert juni niks meer over had gehoord : burn-out, stress, levenskwaliteit, onthaasting, verzuring... niks daarvan tot 15 augustus. Dan is de mallemolen er nog wel, maar het verspreidt zich over vertrek- en aankomsthallen van luchthavens, zet zich voort op autosnelwegen naar het zuiden, gaat zich klemrijden in megafiles op weg naar de illusie van de badhanddoek en de cocktail, ontwikkeld zich onder de zon in de strijd om een ligstoel. Maar hier, aan het zogenaamde thuisfront is het dan uit met de ratrace. Tot nu. Want, daar zijn ze weer. De grauwe norse blikken, de stress en zijn frustraties, het tijdsgebrek, het gehol, de ellendige wachtrijen op de weg en in de supermarkt. De snelheidscontroles overal, de avondcursussen en sportactivi teiten die hervatten,

In memory of Gerlinde 08/03/1972 - 13/05/2013