De Gek Gedraaide Wereld

In 1972 werd door de zogenaamde Club van Rome een rapport voorgesteld, welke de draagkracht van onze planeet Aarde onderzocht op het gebied van consumptie en productie. Het besluit was dat er grenzen zijn aan de groei. Die eindigheid werd voelbaar door de eerste oliecrisis in 1974. Vijf jaar later leerde de wereld de term 'broeikaseffect' kennen tijdens de eerste World Climate Conference. In 1987 wees de V.N. voor het eerst op de nood aan een wereldwijde 'duurzame' ontwikkeling' via het 'Our Common Future'-rapport. In 1988 hield men het IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change) boven de doopvont. De politieke wereldleiding werd zich van bepaalde, zeer urgente problemen bewust, maar de ononderbroken expansiedrang, gestuwd door de klassieke kapitalistische economie in combinatie met "alles oplossende technologie en wetenschap", bleef hardnekkig doorwoekeren. Kenmerkend voor de actuele, zogenaamd razendsnel evoluerende technologie en wetenschap

Ik ben sociaal zonder de grens van mijn authenticiteit aan te tasten. Ik draag de pijn van de afwijzing omwille van de echtheid, wetenschap, rechtvaardigheid, artesticiteit, barmhartigheid... Ik tracht steeds de drijfveren van groepsgedrag en de processen welke deze met zich meebrengen, scherp te doorzien en niet onbezonnen met de kudde de sloot in te springen. Ik ben openminded, en daarom overtuigd atheist. Geen religie kan het bestaan verklaren. Ik luister naar mijn intuitie en streef steeds maximale harmonie met de mij omringende natuur na. Ik kijk vol verwondering naar de sterren en blijf ademloos bij de schoonheid van de diepzee, eindeloze wouden, dreiging van het oerwoud, uitgestrektheid van woestijnen, ongerepte stukken Aarde die mij nog resten. Ik ben een non-conformist.

Het drama van de mensheid is dat redeloosheid altijd triomfeert in de naam van de rede.