De machine en zijn radertjes
September... Nooit is het weggegaan, de afkeer voor deze dag. De start van het nieuwe schooljaar. De plotse vervijfvoudiging van verkeer, stress en drukte alom. Korte metten met het ongedwongen sfeertje van "les vacances". De laatste festivaldeuntjes worden ingezet, de Tour de France lang weg uit Parijs. 1 september... mijn kalendermetafoor voor de almaar hollende moderne tijd en zijn verplichte "vooruitgang". Er moet geleerd, gepresteerd, geoptimaliseerd, geprepareerd. Allen op de roetsjbaan van de gek gedraaide ratrace. De files worden langer, de prestatiedruk vergroot. De klok tikt plots weer sneller, de snee wordt danig weer gescherpt. De zomerse onbezorgdheid heeft zijn tijd gehad. De mallemolen van de moderne tijd en zijn gejaagde flauwekul draait weldra weer op volle toeren. Mogen is verleden tijd, het is nu weer van moeten. Echter, voor wie het echt wil is er nog steeds het zachtmoedige van het simpele geluk. Landelijk leven is hierbij mijn mooiste leve