Sommige dagen
Sommige dagen vraagt een mens zich af wat anderen bezielt. Waarom ze laten blijken dat je ongewenst bent. Waarom ze te kennen geven dat je er niet bijhoort. Andere dagen is dat een geruststelling.
De Neoliberale Meritocratie
Onze samenleving wordt gedomineerd door de neoliberale meritocratie. Het gevolg is o.a. dat de graaicultuur op intrieste wijze alles en overal is en de samenleving domineert. Kort samengevat: alles is een product en winst zet de t oon, met efficiëntie als schaamlapje. Het ziekenhuis is een zorgbedrijf, de universiteit een kenniseconomie. Patiënten zijn cliënten, werknemers fulltime equivalenten. We worden allemaal 'gemanaged'. Voor alles gelden rankings, benchmarks en je financiering hangt van je output af. Of die nu meetbaar is of niet. Zelf moet je het maken. Bedoeld wordt: beter zijn dan de andere die sowieso een concurrent is. Daardoor is niemand te vertrouwen. Slaag je niet, dan is het jouw schuld. Te weinig talent, te weinig inzet, maar jouw schuld. Iedereen is uit op eigen profijt. Snelheid en flexibiliteit zijn een must. Je moet jezelf voortdurend verkopen. En iedereen wordt permanent geëvalueerd via criteria waar hij geen zeggenschap over heeft. Rangschik en gooi
